عشق و عقل
•
عشق وعقل
نور جان با پای چوبین در تعقل کی بود
عاشق شوریده این گفته تحمل کی بود
عشق ومستی را چرا دیوانگی پنداریش
ای سلیمی عقل کل مستی تزلزل کی بود
سیراین ره کی توان بی نور جان تا انتها
پس چراغ راه تاریکی تجمل کی بود
شیب این ره صد قد رعنا کمان سازد بدان
چرخ وشوروعشق ومستی راتساهل کی بود
عشق وعقلٍ آدمی همچون دو بالی در دوسو
بی یکی حتی خزید ن هم تعادل کی بود
با دو بال ِ عقل وعشق این ره به آخرمی رسد
آشتی ده هر دو را، با یک تکامل کی بود
کامران یوسف شهروی